W roku 1908 zorganizowano w Komorowie Oddział Straży Pożarnej. Na pierwszego prezesa nowej jednostki ogniowej powołano Wojciecha Jarosza – wtedy wójta wsi Komorów. Dzięki pieniądzom z kasy gminnej udało się od razu zakupić sikawkę, która kosztowała 1000 koron, dwa węże ssawne i dwa tłoczne oraz prądnicę. Na potrzeby nowego wyposażenia wybudowano drewnianą szopę. Pierwszym komendantem, zwanym także instruktorem był Jan Zieliński, a jego zastępcą Wojciech Kwapniewski. Pierwsze akcje gaśnicze straż ogniowa z Komorowa przeprowadziła już w 1910 roku, w którym pożar trawił dwa razy miejscowość Gosławice. W roku 1912 zastąp z Komorowa gasił pożar w Ostrowie, a w 1914 roku w Wierzchosławicach. Gdy wybuchła pierwsza wojna światowa oddział strażaków w całości został wcielony do armii austriackiej, więc jednostka musiała przerwać działalność. Front austriacko-rosyjski przetoczył się przez wieś siejąc spustoszenie. Walki spowodowały pożar 16 zabudowań w tym remizy oraz śmierć kilku strażaków.

Reaktywacja jednostki nastąpiła w 1924 roku. Prezesem został Jan Miterka, a komendantem Adam Kosiaty. Również ze środków wiejskich udało się zakupić 13 bluz wyjściowych, czapki rogatywki oraz trąbkę sygnałową. Odbudowano  zniszczoną remizę strażacką. W roku 1926 komendantem zostaje Wojciech Kwapniewski, który wybudował murowaną remizę strażacką w pobliżu wału przeciwpowodziowego. W kolejnych latach jednostka z Komorowa uczestniczyła w wielu akcjach gaśniczych: 1927 r. – pożar w Bogumiłowicach, 1928 – pożar domu Golców w Komorowie, pożar w Wierzchosławicach, pożar u rodziny Gdowskich w Rudce, 1929 – pożar stodoły w Komorowie, duży pożar (6 domów) w Rudce. W roku 1930 władzę w jednostce przejęli Jan Bryl i Józef Bogusz. w 1932 roku druhowie wybrali prezesem Józefa Miterkę, a komendantem został Andrzej Miterka. W roku 1934 Andrzeja Miterkę na funkcji komendanta zastępuje Stanisław Kania. W tym czasie również strażacy z Komorowa muszą się zmierzyć z ogromną powodzią. Dunajec w dwóch miejscach przerywa wały i cała wieś znalazła się pod wodą. Mieszkańcy opuszczali zalane tereny, uciekając w kierunku Niwki, a strażacy w tym czasie czuwali nad przebiegiem akcji ewakuacyjnej, dostarczali żywność, pomagali osuszać budynki po opadnięciu wód i czyścili studnie.

Druga wojna światowa znów spowodowała straty w samej miejscowości jak również przyniosła śmierć kilku strażakom. Większość z nich została zmobilizowana do wojska a pozostała część walczyła z pożarami we wsi, spowodowanymi licznymi walkami polsko – niemieckimi. W Komorowie spaliło się 10 domów, a materiał który został zgromadzony przez strażaków na budowę Domu Ludowego i remizy strażacy przeznaczony został na odbudowę zniszczonych domów. W czasie wojny strażacy sprawowali nocne warty, a od 1943 roku włączyli się w prowadzony przez AK ruch oporu.

W 1946 roku ponownie na komendanta wybrany został  Stanisław Kania, a skarbnikiem został Bronisław Kwapniewski. W 1947 roku drużyna dowodzona przez Bronisława Kwapniewskiego zwyciężyła w pierwszych powojennych zawodach rejonowych, które odbyły się w Rudce. W roku 1948 prezesem straży został dowódca zwycięskiej drużyny, komendantem Dominik Jarosz, a skarbnikiem Florian Jarosz. W tym też czasie jednostka z Komorowa otrzymała pierwszą motopompę M-400. W 1953 roku ochotnicy uczestniczyli w akcji powodziowej w Komorowie, gasili też dwa pożary w Bobrownikach Małych. Wtedy też strażacy otrzymali nowe mundury wyjściowe. W roku 1956 z inicjatywy naczelnika OSP na miejscu starej remizy został wybudowany zbiornik wodny o pojemności 50 m3. W roku 1957 powstał Komitet Budowy Remizy OSP Komorów, w składzie: przewodniczący – Dominik Jarosz, zastepca – Bronisław Kwapniewski, członkowie – Tadeusz Gawlik i Adam Kosiaty. Wczesną wiosną 1958 roku przystąpiono do budowy, a 14 września 1959 roku na jubileusz 50 – lecia jednostki przekazano obiekt strażakom. Został wtedy poświęcony sztandar, który jednostka otrzymała od mieszkańców Komorowa. W uroczystościach brał udział m. in. komendant wojewódzki Straży pożarnych w Krakowie – płk poż. Stanisław Zarzycki. W roku 1961 jednostka otrzymała pierwszy samochód pożarniczy. Na jubileusz 60 – lecia został zakupiony nowy samochód – Żuk wraz z pełnym wyposażeniem. W roku 1967 naczelnikiem został Franciszek Mitera, a prezesem Paweł Jonak. w roku 1970 strażacy biorą udział w zabezpieczaniu przerwanego wału na Dunajcu w Sikorzycach. Gaszą wiele pożarów w miejscowościach Bobrowniki Małe, Gosławice, Rudka i w Komorowie. W roku 1982 wspólnie z innymi jednostkami gaszą wielki pożar 4 stodół wypełnionych zbożem i sianem w Komorowie.

Na uroczystość 75 – lecia, sztandar OSP Komorów, został odznaczony złotym medalem „Za Zasługi dla Pożarnictwa”. W tym też roku (1985) naczelnikiem został Józef Kwapniewski, prezesem Edward Bysiek, skarbnikiem Edward Kwapniewski, sekretarzem Adam Stawarz. Zawody pożarnicze w tym roku znów zdominowali druhowie z Komorowa zajmując pierwsze miejsce. W 1990 roku nastąpiła zmiana władz jednostki: prezesem został Stefan Kania, naczelnikiem został Kazimierz Molczyk,, sekretarzem Adam Stawarz, gospodarzem Tadeusz Walichowski. Rok 2000 przyniósł ze sobą znów zmianę władz: prezesem został Dariusz Kabat, naczelnikiem Adam Stawarz, sekretarzem – Paweł Jonak, skarbnikiem – Kazimierz Molczyk, skład zarządu uzupełnił Tadeusz Walichowski. Jednostka brała udział w corocznych zawodach sportowo – pożarniczych. W 1995 roku podczas gminnych zawodów w Komorowie, zarówno seniorzy jak i młodzieżowcy byli najlepsi, z kolei w 2001 roku drużyna młodzieżowa w gminnych zawodach zajęła 5 lokatę. Straż w Komorowie podnosi cały czas swoje kwalifikacje szkoląc wielu druhów na kursach I i II stopnia operatorów sprzętu, ratowników medycznych.  21 września 2008 roku odbyły się uroczystości z okazji 100 – lecia istnienia jednostki. Podczas przemarszu z kościoła w Rudce do siedziby jednostki atrakcją był jadący w kolumnie 100 – letni wóz z sikawką. Obsługa pompy wystąpiła w historycznych strojach strażackich. Podczas uroczystości obecni byli znakomici goście, poświecono i przekazano druhom Forda Transita, sztandar jednostki został odznaczony Złotym Znakiem Związku i zostały wręczone medale (http://komorow.net.pl/obchody-100-lecia-strazy-pozarnej-w-komorowie)

W historii Komorowa znana jest również po za strażacka działalność związana z rozpowszechnianiem kultury. W latach powojennych powstała przy OSP sekcja teatralna, której twórcą i animatorem była Monika Potułowa – pierwsza kierowniczka 4 – klasowej szkoły w Komorowie. Aktorzy spod znaku Św. Floriana wystawiali spektakle, jasełka, organizowali dożynki i włączali się w prace społeczne: budowali kościół, dom kultury, ośrodek zdrowia, pracowali przy telefonizacji i gazyfikacji wsi.

Obecnie historię jednostki tworzą tacy druhowie jak: Adam Stawarz, Kazimierz Molczyk, Paweł Jonak, Rafał Kabat, Dariusz Kabat, Paweł Rega, Arkadiusz Kabat, Janusz Kabat, Bartosz Rega, Marcin Rodak, Andrzej Bysiek, Józef Kwapniewski, Sławomir Kwapniewski, Marek Gacek, Adam Kania, Tomasz Kania, Sebastian Góra, Dariusz Lesiak, Bogdan Molczyk.

Źródło: Stanisław Bukowiec:  „Strażacy Ziemi Tarnowskiej”. Bochnia 2008;
                http://zosprp.pl/;
                Feliks Kiryk, Zygmunt Ruta: „Wierzchosławice. Dzieje wsi i gminy”. Kraków 1994.