Koń towarzyszy człowiekowi od zarania dziejów. Historia zna wiele opowieści o bardzo specyficznej więzi między człowiekiem, a koniem. Przykładem może być tu Aleksander Wielki i jego ukochany Bucefał, polscy kawalerzyści i ich umiłowanie do własnych rumaków czy ostatni obraz Steven’a Spielberg’a pt. „Czas Wojny”.

Konie, to przepiękne zwierzęta o niezwykłej wrażliwości i dużym temperamencie. Jeśli poświęcimy im wystarczająco dużo czasu, może się wytworzyć między nami swoista więź. Sama jazda na koniu może dostarczyć wielu wrażeń i pomóc odprężyć się po stresującym dniu. Miłośnicy jeździectwa uprawiają tę dyscyplinę sportu zawodowo lub rekreacyjnie.

Miłość do koni stała się sposobem na życie dla Agnieszki Naklickiej naszej drugiej pasjonatki, która z mężem Piotrem oraz synkiem od 6 lat mieszka w Komorowie.

„Końmi zajmuję się od ponad 20 lat. Jeździłam i pracowałam w wielu stadninach. U osób prywatnych zajmowałam się „układaniem koni pod siodło”, nauczaniem dzieci w szkółkach jeździeckich i na obozach wakacyjnych… dużo można by było o tym opowiadać… Na dłuższą metę jest to meczące życie polegające na tułaniu się od miejsca do miejsca. Chciałam wreszcie gdzieś osiąść na stałe.  Udało się…”

Agnieszka wraz z rodziną wybrała Komorów. Przeprowadzając się tutaj miała nadzieję, że będzie mogła mieć chociaż jednego konia. Nie było to jednak łatwe, ponieważ gospodarstwo w którym zamieszkała było zaniedbane, wymagało i nadal wymaga mnóstwo pracy oraz nakładów finansowych.

„Nie mogąc pozwolić sobie na zakup konia, jako jego namiastkę dostaliśmy kozę. Oczywiście na niej jeździć się nie dało, ale pomysł już „kiełkował” w mojej głowie – skoro jest koza to znaczy, że jest już towarzystwo dla konia… Koń jako zwierzę stadne nie znosi samotności”.

W 2010 r. spełniło się marzenie Agnieszki – własny koń. „Nie był to oczywiście żaden rumak ale zwykły, najzwyklejszy źrebak rasy huculskiej – ARMAN. Przybył do nas w grudniu tuż przed Bożym Narodzeniem. Wstając do niego codziennie rano nie mogłam uwierzyć, że wreszcie po tylu latach mam własnego konia”. Mimo towarzystwa kóz Armanowi brakowało koni. Agnieszka rozważała nawet adopcję konia ze schroniska. „Ale nie… przecież trzeba walczyć do samego końca i wykorzystać każdą możliwość aby osiągnąć cel… Zdecydowaliśmy się ubiegać o dofinansowanie projektu na otwarcie szkółki jeździeckiej z Unii Europejskiej”. Projekt ten został przyjęty jako jeden ze 120 i w ten sposób udało się pozyskać Agnieszce pieniążki na realizacje jej marzenia.

Takim oto sposobem w grudniu 2012 roku przyjechali do Komorowa kolejno Steysy z Oblęgorka koło Kielc, potem siostry Wenta i Wektra w bardzo zaawansowanej ciąży, aż z Częstochowy. „Za tydzień pojawiło się pierwsze z naszych źrebiąt – Winter a potem drugie Wuzetka.  Zima była ciężka i długa, byliśmy też słabo przygotowani, ponieważ zupełnie nie spodziewałam się, że jednak uda nam się przejść przez to wszystko”.

„Obecnie gromadzimy zapasy siana i słomy na kolejną zimę…. mam nadzieje jedną z wielu, wielu spędzonych razem z moimi kochanymi końmi”.

Teraz jest już lato, szkółka zaczęła się rozwijać, wzbudza zainteresowanie wśród dzieci i młodzieży z Komorowa i okolic.  Oprócz obowiązków związanych ze szkółką Agnieszka uczestniczy również w okolicznych imprezach, prezentuje swoje konie dzieląc się z innymi swoją pasją. Jedną z kolejnych imprez, na których będzie można podziwiać Agnieszki konie będą Dożynki w Komorowie.

Zapraszamy wszystkich miłośników koni i nie tylko do odwiedzenia szkółki jeździeckiej Agnieszki w Komorowie, prowadzonej z pasji i miłości do tych wspaniałych zwierząt. Trzymamy kciuki za szkółkę oraz życzymy wytrwałości przy jej prowadzeniu.

Więcej na temat samej szkółki, jej funkcjonowania oraz mieszkańców można przeczytać na stronach internetowych ośrodka.

Klub Jeździecki
KOMORÓW
Agnieszka Naklicka
Komorów 19
Tel. 600 095 737
http://www.komorow.galopuje.pl
oraz
http://www.facebook.com/OJKKomorow

Zdjęcia: Agnieszka Naklicka, Tekst: Agnieszka Naklicka, Łukasz Kania